Ik neem je mee op mijn innerlijke reis en ervaring van vandaag…

Misschien wist je dit al… Je lichaam wijst je altijd de weg, maar luister je ook altijd?
Als je afdwaalt en verdwaald van je pad, dan zijn het de signalen van je eigen lichaam die je vertellen welke richting voor jou de juiste is. 

Wat is er?

Ik werd wakker met een ontstoken linker oog. Kort geleden was het mijn rechter oog die ontstoken was. 
Waar mag ik naar kijken? Wat wil ik niet onder ogen komen? Deze vragen kwamen bij mij omhoog. 

Er is een prachtig boek van Christiane Beerlandt; “de sleutel tot zelfbevrijding”, waarin de link wordt gelegd tussen lichamelijke klachten en onze emotionele en energetisch beweging. Ik heb opgezocht wat mijn oog me te vertellen heeft. De dingen die me raakte heb ik opgeschreven. Ik deel ze met je:
Onmacht, hartenpijn, jezelf onder ogen komen, verzachting nodig, emotioneel vasthouden, kiezen voor mijn eigen gevoel en welzijn, kies voor innerlijke vrijheid, vertrouw jezelf zonder te vragen, laat jezelf zien, laat je levenskrachten stromen, je verdriet wijst erop dat je nog niet blij bent met jezelf….

Ik voelde emotie bij het lezen en ben gaan zitten met gesloten ogen om alles te voelen wat de ruimte wil krijgen.
De tranen rolde over mijn wangen en nu ik dit schrijf weer. 
Ik stelde mezelf de vraag: welke delen van mijn lichaam voel ik? Wat voel ik? En welke emotie? Zo opende ik de landkaart van mijn emotionele lichaam.
Het kost geen moeite om me over te geven aan het moment. Ik ontspan en geef me eraan over. Ik laat alles toe.

Wat voel ik?

Als eerste voel ik mijn schouderbladen. Ze laten me verkramping en vasthouden voelen… Dan voel ik mijn buik en bekruipt mij het gevoel van erbij weg willen… Dan een druk op mijn voorhoofd en ik voel spanning en verdriet… Mijn keel slaat dicht en ik slik het weg… Dan voel ik mijn hart. Het doet pijn en weer voel ik verdriet… Mijn benen worden zwaar en laten mij een gevoel van verlamming ervaren… Dan mijn nek. Ik voel het dragen in eenzaamheid… 

Zo zit ik een tijdje met alles wat er is. Het voelt goed om dit alles toe te laten. Om de tranen te laten vloeien die in mijn ogen prikken. Ik voel dat alles wat ik niet toe heb gelaten zich vast heeft gezet in mijn lichaam. Het mag er zijn, ik kan het voelen en ik laat het vrij.

Wat leer ik?

Ik ervaar mijn emoties niet als persoonlijk. Misschien klinkt dat gek, maar ze komen en gaan. Ik heb enkel het lichaam waar ze doorheen kunnen stromen. Als je er niet aan vasthoudt en ze vrij laat, dan verlaten ze ook weer je lichaam. Ik ben ze dankbaar, ook weer vandaag… Ik leer van ze. 

Alles wat je buiten jezelf zoekt geeft je een gevoel van onmacht. Naar binnen keren en omarmen wat er is, geeft een gevoel van vrijheid.
Het is onmacht en angst tegenover mijn innerlijke wereld van zelfliefde.

Wat ik leer vandaag is mijn vrouwelijkheid meer te omarmen. Wantrouwen en onmacht maken me hard. Ik beland dan in forceren en wilskracht. Energieën waar ik van weg wil blijven, omdat ze me geen goed doen.
Vandaag kies ik voor zachtheid, geborgenheid, liefde en vrouwelijke levenskracht. Ik kies voor innerlijke vrijheid en ik vertrouw mijn instinct.

Met mijn oog gaat het al beter. Ik heb naast het (door) voelen ook de MIR methode EHBO gedaan en mijn ademhaling gebruikt om los te laten. Alles vandaag is aandacht voor wat er nu is, aandacht voor mezelf.

De les is zelfliefde!

Liefs, Bea