Ongemak; iets waar we allemaal het liefst van wegblijven. Maar is dat wel verstandig? Wat levert het op en wat kost het je? Wat brengt het als je ongemak niet uit de weg gaat maar ervaart?
Herkenning
Misschien herken je dit: je gaat mensen die je niet prettig vindt zoveel mogelijk uit de weg. Als je je verveelt zoek je afleiding. Ben je verdrietig, dan ga je iets doen waar je blij van wordt. Als je boos bent wil je zo snel mogelijk afkoelen. Is er weerstand, dan blijf je ervan weg. Als er pijn uit het verleden langs komt, zoek je afleiding in de prikkels die je een kortstondige bevrediging en troost geven….. en misschien dat je zelf nog iets toe kunt voegen aan dit lijstje.
Accepteren
Hoe vaak ben je naakt met het ongemak? Ik bedoel hiermee dat je het ongemak opmerkt en dat je het er laat zijn.
De volgende stap is accepteren dat het er is. En misschien ook het accepteren van de wens om het te willen veranderen. Door te voelen waar in je lichaam de emotie of het gevoel aanwezig is, geef je er ruimte aan en kan het transformeren. Een (heftige) emotie bijvoorbeeld is de ingang naar de behoefte die daar achter ligt. Achter boosheid of verdriet kan bijvoorbeeld de behoefte liggen aan erkenning of liefde. Als je helder hebt welke emotie of pijn er is en je voelt wat de achterliggende behoefte is, dan kan je hierin voor jezelf zorgen.
Alles wat je wegduwt komt nog harder naar je terug. Denk maar aan een bal die je onder water wilt houden….. onmogelijk! En het kost bakken energie.
Ervaren
Terwijl ik dit zit te schrijven, gaat mijn telefoon. Iemand die ik ken en waar ik van hou zit niet goed in z’n vel. Alles wat nooit de ruimte heeft gekregen om gevoeld te worden, komt nu heel heftig naar voren. Heel vervelend…. en toch ben ik blij voor hem. Dit is een nieuwe kans om het aan te gaan. Om te luisteren naar wat zijn lichaam aangeeft en wat gevoeld wil worden. Dit is het moment om de beweging te stoppen en te kijken naar wat er is en te onderzoeken wat het hem wilt zeggen. Welke behoefte ligt er achter deze heftige emoties? Het vraagt om plaats te maken voor wat er is in plaats van wat je vindt dat er zou moeten zijn.
Pas na het ervaren, kan het losgelaten worden.
Groei
Ikzelf word wel eens kriegelig van de opgelegde moraal dat we vooral happy moeten zijn. Het is onmogelijk en onwenselijk om altijd op een wolk van geluk te zitten. Waarom zou je dat willen? Zonder donker is er geen licht. Zonder geluid geen stilte. En zonder weerstand geen liefde.
Als ik terug kijk op mijn eigen leven, dan zijn het juist de perioden van ongemak, pijn en weerstand waarin ik het meeste heb geleerd en waardoor ik juist ben gegroeid. Dit zijn de momenten geweest waarin ik dingen voor mezelf om heb kunnen zetten en los heb kunnen laten.
Als iemand op mijn “knopje” drukt en ik word boos, verdrietig, gefrustreerd of ik voel pijn, dan helpt het mij om mezelf te vragen: wat is er nou echt aan de hand? Soms moet ik mezelf dit wel 5 keer vragen, voordat ik bij het echte antwoord ben. Het gaat niet over de ander…. Het gaat over dat er geen gehoor wordt gegeven aan mijn verlangen.
Het gemak van ongemak is dat het ons de mogelijkheid biedt om het om te zetten…. om te leven.
Liefs, Bea