In deze blog neem ik je een stukje mee in mijn privé leven.

Ik heb namelijk een prachtige les mogen leren van mijn oudste dochter. Zij is 20 jaar en sinds een paar maanden uit huis. En als jullie dit lezen, dan betekent dit dat ik haar toestemming heb om dit te delen.

Visite

Zomaar een vrijdagochtend en ik ga een kopje koffie bij haar drinken.

Mam….. ik moet je iets vertellen. Ik ben zwanger. Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn ademhaling stokte in mijn keel en het leek even of mijn hartslag op hol sloeg. Beelden en gedachten over (mijn eigen) verleden en zorgen over die ik in toekomst zag wisselden zich razendsnel af in mijn hoofd. Een storm van emoties raasde door mij heen…. Angst, verwarring, onrust en bezorgdheid, ik voelde ze allemaal tegelijk. 

Je bent net 20, je woont net samen, je relatie is nog zo pril en last but not least, vorig jaar was een zwaar jaar… Je had last van depressie en eigenlijk ben je nog bezig je weg weer te vinden in de maatschappij. Kan je al weer voor jezelf zorgen? Kan je wel voor een kindje zorgen? 

Bezorgdheid

Ik vroeg haar wat ze zelf van het nieuws vond. Is dit wat je wilt? Jij was (en bent) ervan overtuigd dat dit kindje je gelukkig gaat maken en samen hadden jullie de beslissing genomen om voor dit kindje te gaan zorgen. Ik ben het gesprek met je aan gegaan en ik heb mijn zorgen uitgesproken. Jij begreep mijn bezorgdheid, ik was onder de indruk van je volwassen reactie. Het nieuwe leventje is welkom. Je bent zo dapper om deze beslissing te nemen. Jij wordt niet alleen moeder, je wilt de allerbeste worden.

Verantwoordelijkheid

Wat er voor mij heel groot voorbij kwam was de verantwoordelijkheid die ik voelde…. Wat nou als jullie niet voor het kindje kunnen zorgen, wat dan? Ben ik dan degene die deze zorg van jullie over moet nemen? Terwijl ik weet dat deze gedachten niets brengen; Wat als….? Is je zorgen maken over dingen die misschien wel nooit aan de orde komen. Maar soms zijn gedachten gewoon te sterk….Ik voelde heel veel weerstand….Ik wil niet meer zo intens hoeven zorgen. Zelf ben ik lang een alleenstaande moeder geweest. De kinderen waren een half jaar en 3 jaar oud toen hun vader en ik gingen scheiden. Ik heb het pittig gevonden en ben in mijn beleving nog maar net van het zorgen af. Ook omdat ik tijdens je depressie zo voor je heb gezorgd en je me zo nodig had.. Ik ben dankbaar dat ik er voor je heb kunnen zijn en wat ben ik trots op je, hoe je het zelf hebt gedaan, zonder medicatie. Je hebt er veel van geleerd…. Hoe gek het ook klinkt, de depressie heeft ons ook heel dicht bij elkaar gebracht.

Overtuigingen

Toen de mist in mijn hoofd optrok werd het me steeds duidelijker.  De beelden en de gedachten die ik had… ze waren van mij. Mijn ervaringen, mijn overtuigingen. De angst, de bezorgdheid…. ze waren van mij. Gebaseerd op mijn eigen ervaring. 

Het zijn de lessen die ik heb mogen leren, door vallen en opstaan. 

Jij mag je eigen leven leiden, jezelf verrijken door je eigen ervaringen. Mijn ervaringen mogen geen belemmering zijn voor jou. Ik mag mijn bezorgdheid en levenservaring met jou delen, alleen het is aan jou wat je daarmee doet. 

Ik ben en blijf moeder, jouw moeder…. En de bezorgdheid die er bij mij is mag er zijn. Daar waar die hoort, bij mij…. Niet bij jou.

Ik hoef de verantwoordelijkheid ook niet te nemen. Ik mag nadenken over wat ik wel wil betekenen, niet wat ik niet wil. Een mooie aanvulling in mijn leven.

Ik wil hier dan ook een paar lieve vriendinnen bedanken, omdat jullie mij met liefde hebben geholpen om mijn ogen en hart te openen. Thnxxx!

Trots

Ik ben zo trots op jou! Je bent al moeder! Je bereidt je voor, je leest, je verdiept je in de zwangerschap, de opvoeding, het ouderschap…. Je neemt het heel serieus… Zo serieus heb ik je nog nooit gezien! Ook trots ben ik op mijn schoonzoon en de trotse papa. Ik ben blij met jou!

Een mooie nieuwe fase voor jou als Moeder van een klein meisje en voor mij als Oma. Ik weet eigenlijk niet eens van wie ik de les heb mogen leren. Van jou of van mijn eerste kleinkind? 

Het maakt niet uit, ik ben jullie allebei dankbaar!